De techniek bestaat uit een patroon, dat van alles zijn kan, overgenomen op stevig papier. Het papier wordt nogmaals verstevigd met plastic folie. Dit geheel wordt op 2 stukjes katoen bevestigd. Met een iets dikkere draad worden de lijnen van het patroon gevolgd door deze op te naaien met een zeer dunne en makkelijk breekbare draad. De ontstane vlakken worden dan met de gewenste siersteken gevuld. De randen worden versierend afgewerkt. Als het geheel klaar is worden de twee lapjes van elkaar getrokken (de zeer breekbare draad maakt dit mogelijk). Het resultaat ligt dan los en kan gebruikt worden. Bij grotere oppervlakken wordt het patroon in handzame stukken verdeeld, die later onzichtbaar aan elkaar worden gezet.

Over de docent.
“Mijn interesse voor naaldkant is ongeveer 35 jaar geleden ontstaan toen ik bezig was met kantklossen. Naaldkant bleek een onbekende techniek, waarin lessen werden gegeven door mevrouw Agnes Stevens uit de gemeente Zele (België ). Die plaats is hét naaldkant centrum; daar wordt de techniek bewaard en daar worden ook nog veel lessen gegeven. Het maken van naaldkant sprak me aan omdat het klein is en je het overal mee naartoe kan nemen. Je kunt ook op elk moment “pauzeren” en voor mij is het zeer ontspannend. Het is een leuke techniek met prachtige resultaten. Ik vind het heel belangrijk dat de techniek behouden blijft voor de toekomst en daar wil ik graag aan bijdragen door het geven van cursussen. Na drie lessen ben je nog geen volleerd naaldkantkunstenares, maar je hebt wel de beginselen onder de knie waarmee je thuis verder kunt.”