Karolina Hartman en Maurice Lammerts van Bueren

Recensie van het concert op 20 oktober 2024
Hieronder staat ook een Fotogalerie van het concert

Aan het begin van het concertseizoen 2024-25 van KunstKring Ruurlo was er een bijzonder optreden van de Zweeds-Nederlandse mezzosopraan Karolina Hartman en pianist Maurice Lammerts van Bueren. Er waren verheugend veel kinderen aanwezig.

Karolina en Maurice begonnen met vijf liederen van Robert Schumann. Daarin werd het tragische leven bezongen van de Schotse koningin Mary Stuart, die vermalen werd in de 16e eeuwse godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten, en ook in de hevige strijd tussen Engeland en Frankrijk. Uiteindelijk viel ze in handen van de Engelse koningin Elisabeth I, die haar ter dood liet veroordelen. Dit verhaal inspireerde talloze schrijvers, schilders, cineasten en ook Schumann. Karolina en Maurice wisten de dramatiek goed te treffen, er werd niet alleen gezongen, maar ook een verhaal verteld, dat de toehoorders bij de keel greep. Opvallend was ook de heldere dictie van de zangeres, waardoor de tekst bijna letterlijk te volgen was.

Maurice speelde als intermezzi tussen de liederen steeds enkele Mazurkas van Chopin. Hij deed dat op zeer expressieve wijze, bijna als een dichter aan het klavier. Hij liet horen hoe de klank van de vleugel (die in het verleden door sommigen als een matig instrument werd bestempeld) onder de handen van een meesterpianist echt kon opbloeien. Amateurpianisten die de meeste van deze Mazurkas technisch wel aan kunnen kregen te horen welke extra dimensies in deze werken nog achter de noten zitten.

Maurice vertelde dat de mazurka in de 16e eeuw als boerendans in Polen ontstond, maar dat Chopin zich naarmate hij langer in Parijs woonde en het contact met zijn vaderland zwakker werd, steeds verder van de oorspronkelijke dansvorm verwijderde.

Hierna volgden drie liederen van Clara Wieck, de meesterpianiste die na lange strijd met vader Wieck de vrouw werd van Schumann. We hoorden dat haar liederen niet onderdeden voor die van haar man. En wederom prachtig gezongen. Zoals van Clara te verwachten was: de pianopartij was veel meer dan een simpele begeleiding van de zangstem.

Met de Scandinavische componisten Stenhammar (van wie uw recensent nog nooit had gehoord) en Grieg kwam Karolina in haar element. In het publiek was vast niemand die de liederen van deze componisten had gehoord in de oorspronkelijke talen Zweeds en Noors. Gelukkig gaf Karolina een heldere toelichting op de teksten. Natuurlijk ging het over natuur, liefde, ouder worden en dood. Stenhammars composities ademen vaak een weemoedige sfeer, maar zijn qua stijl soms wat traditioneel. Uw recensent moest nogal eens denken aan zijn tijdgenoot Rachmaninov.

Tot slot Edvard Grieg, onmiskenbaar de grootste Scandinavische componist. Van hem hoorden we de cyclus van acht liederen over Haugtussa, het trollenmeisje dat dingen ziet en hoort die voor normale mensen verborgen blijven. Grieg schildert het idyllische Noorse berglandschap, de boerendansen, de wilde dieren, de onbeantwoorde liefde. Dat alles in een zeer originele stijl, die we niet zo direct als de zijne zouden hebben herkend.

Het publiek was zeer enthousiast, maar een toegift zat er niet in. De musici hadden het beste dat zij te bieden hadden al gegeven.

Ruurlo, Willem Boelhouwer

Fotogalerie van het concert_Foto’s: Henry van Niel