Hexagonensemble
Een terugblik op het kerstconcert van 15-12-2024
Recensie en fotogalerie

Op zondagmiddag 15 december hebben we kunnen genieten van een prachtig concert van het Hexagonensemble met ‘als kers op de taart’ mezzosopraan Ekaterina Leventhal.

Ondanks de Wintermarkt die gelijktijdig werd gehouden, was een groot publiek uit vele dorpen en plaatsen uit de regio naar het Kulturhus gekomen.

Het concert werd geopend met het Kwintet KV 452 (1784) van W. A. Mozart. Dit stuk, zo vertelde pianist Frank Peters, stamt uit de productieve periode van Mozart. De klarinet was in die tijd net ten tonele verschenen. Mozart was gegrepen door de prachtige klank van dit instrument. Hij liet het dan ook volledig tot zijn recht komen, evenals trouwens de hobo, fagot, hoorn en piano. Het overbekende tweede deel klonk prachtig in de grote zaal en in het opgewekte derde deel deden wederom de musici niet voor elkaar onder in muzikale prestatie. Kortom, “dit stuk droogt nooit op”, zoals Frank opmerkte.

Daarna werden ‘Chants d’Auvergne’ (1925) van Marie-Joseph Canteloube ten gehore gebracht in een bewerking voor deze kleine bezetting, waaraan nu ook de fluitist en de zangeres mochten bijdragen. De volksliedjes uit de Auvergne werden in het Frans en het Occitan (Zuid-Franse streektaal) gezongen. Zoals zo vaak gaan ook deze liederen over de liefde, met alle gemoedsstemmingen van dien, dromerig, uitbundig, zwaarmoedig, smachtend, speels en in een enkel lied, nummer 2, natuurlijk ook somber.

Na de pauze volgden 6 kerstliedjes (Noëls de France, 1919) van Willem Pijper. Na de inleiding van de pianist was er tot grote hilariteit van het publiek een valse start, omdat hij zich nog niet volledig geprepareerd had. Maar vervolgens werd de draad weer prachtig opgepakt, waarbij ook Ekaterina zich zowel in de lage als de hoge regionen volledig kon ontplooien.

Bij het vijfde stuk van het omvangrijke kerstprogramma kwamen we nog meer in kerststemming, toen een heel mooi arrangement van de Notenkrakersuite (1892), onverwoestbare kerstmuziek van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, werd uitgevoerd. Hierbij vertelde de pianist dat Tsjaikovski door een bewonderaarster Nadezjda von Meck van zoveel geld werd voorzien als hij maar nodig had, en bovendien in een van haar kastelen naar keuze mocht verblijven. Hierdoor kon hij zich naar hartenlust op het componeren storten. Frank Peters greep de gelegenheid aan om het publiek er fijntjes en humoristisch op te wijzen hoe heerlijk het toch is dat er mecenassen bestaan. Dat zou voor het Hexagonensemble ook geweldig zijn! Bij het beluisteren van De Notenkrakersuite kon men zich met groot gemak de verschillende figuren uit dit ballet voor de geest halen.

Het concert werd beëindigd met een aria uit Mozarts opera Idomeneo. Hierbij gaf Ekaterina (‘zeg maar Katja’) een toelichting. Allereerst vertelde ze dat het optreden in Ruurlo voor haar een soort thuiskomen was, omdat ze als kind een tijd heeft doorgebracht in het AZC in Almen, nadat haar ouders uit Oezbekistan waren gevlucht. In deze aria wordt in volle omvang verklankt welke emoties een hartstochtelijke liefde voor een mens kan betekenen.

Met een daverend applaus bedankte het publiek de musici en Katja voor het prachtige concert dat een mooie opmars naar de komende feestdagen vormde.

Fotogalerie van het concert
Foto’s: Henry van Niel