Recensie optreden Trio Marcel Verheugd op 13 april 2024


De Nachttrein naar Lissabon

De voorstelling De Nachttrein naar Lissabon was een verademing, een muzikaal rust- en hoogtepunt in de tijd waarin wij van dag tot dag worden geconfronteerd met oorlog, geweld en verbale agressie. Het optreden van de drie heren van het Marcel Verheugd trio was niet alleen van hoog niveau, maar vooral sfeervol en harmonieus. De drie uitermate goede muzikanten speelden gevoelvol en gaven elkaar alles in alle opzichten en creëerden daardoor een schitterend muzikaal samenspel.

De LIEFDE was de rode draad door het hele verhaal dat was geïnspireerd op het boek De Nachttrein naar Lissabon van Paul Mercier. Marcel Verheugd, gitarist en zanger van het trio had vrijwel alle teksten van de nummers geschreven en op muziek gezet. Alle nummers kenmerkten zich door grote muzikaliteit, de sfeer en de harmonie van de drie instrumenten en de zang.
De titels van de nummers waren veelzeggend en vormden een verhaal op zich zelf.
‘De Nachttrein naar Lissabon’, ‘Als alle deuren sluiten’, ’Momentum van de dood’, ‘Rust maar in mijn ogen’, ‘Stilte in de liefde’, ‘Van De liefde weet ik nu’ en ‘Ik zal schrijven’. Rustig gezongen en gespeelde liederen. In het eerste nummer ‘De nachttrein naar Lissabon was het ritme van een trein duidelijk te horen. De bezoekers lieten zich meevoeren op de lange treinreis. Langs de dood, langs de liefde, zwemmend met dolfijnen…

Percussionist Arie den Boer gaf diverse keren een staaltje van zijn grote muzikaliteit, professionaliteit en vernieuwende vermogen. Contrabassist Jurre Hoogervorst liet in lange solostukken zijn grote vaardigheid op de bas zien. En Marcel Verheugd die alle zangpartijen voor zijn rekening nam liet ook zien dat hij een zeer begaafde en professionele gitarist is. Ter afwisseling werd een lied van Maarten van Roozendaal gespeeld: ‘Mooi om te janken zo mooi’ dat mooi paste in het verhaal.

Na aankomst van de trein in Lissabon speelde het trio, heel toepasselijk, de Fado ‘Meu Fado meu’. En tenslotte werd, omdat de Fado avonden in Portugal altijd eindigen met een feestje, het lied van Ramses Schaffy op uitbundige wijze gespeeld: Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. De zaal zong ingetogen mee en zo kwam er een mooi eind aan een bijzondere avond.

Barbara Bodegom