Recensie van het concert:
Pianorecital door Nicolas van Poucke op 26 jan. 2025
Pianorecital door Nicolas van Poucke
Het recital dat Nicolas van Poucke gaf op zondagmiddag 26 januari was een heel mooi begin van het culturele jaar. De zaal was goed gevuld met 130 bezoekers en ook jongere mensen kwamen luisteren naar een toppianist.
Van Poucke, een van Nederlands bekendste solopianisten, voerde ons mee op een interessante muzikale reis.
Die reis begon met werken van Claude Debussy. Deze componist liet zich vaak inspireren door visuele indrukken, bijvoorbeeld in zijn “Images”. De eerste bundel van deze Images begint met “Reflets dans l’eau”, een verstild stemmingsstuk. Debussy zou hiertoe geïnspireerd zijn door het beeld van een vijver met bomen en planten die zich daarin weerspiegelen. In het tweede deel van deze Images, dat begint met “Cloches à travers les feuilles”, zouden gamelan-klanken te horen zijn. Interessant is het feit dat Debussy deze gamelanklanken voor het eerst hoorde tijdens de wereldtentoonstelling in Parijs in 1889 in het Nederlandse paviljoen.
Na deze impressionistische, dromerige stukken werden we, voor mij nogal verrassend, 130 jaar teruggestuurd in de tijd en wakker geschud door een pianosonate van Mozart, KV 310. Het zou Mozarts eerste ‘tragische sonate’ geweest zijn. Hij schreef deze naar aanleiding van het overlijden van zijn moeder. Nicolas van Poucke speelde dit stuk met veel vrijheden in tempo en dynamiek, bijna romantisch, zoals pianisten in de 19e eeuw vaak deden.
Na de pauze luisterden we naar de Sonatine voor piano van Maurice Ravel. Deze componist was een tiental jaren jonger dan Debussy en zou volgens de overlevering zeer onder de indruk zijn geweest van diens composities. Ravel schreef zijn Sonatine echter in een meer classicistische stijl. Van Poucke vertolkte deze Sonatine fijnzinnig en subtiel.
Tot slot een compositie van César Franck, geboren in1822 in de Belgische stad Luik. Toen Franck 12 jaar oud was vertrok hij met zijn familie naar Parijs en ging daar aan het conservatorium studeren. Pas op latere leeftijd schreef hij zijn meest beroemde stukken voor piano, zoals de ‘Prelude, Choral et Fugue’. Een complex werk dat afwisselend ingehouden en dan weer heel majestueus klinkt. Ik kende dit werk niet en neem mij voor het nog eens intensief te gaan beluisteren.
Al met al weer een heel mooie middag!
Hanneke Rijken
